Van het chaotisch Hanoi naar het rustige Sa Pa
Blijf op de hoogte en volg David en Ilse
26 April 2014 | Vietnam, Sa Pá
Vrijdag 18 april, ruim een week geleden inmiddels, begon onze reis in de vroege ochtenduren. Ons vliegtuig vertrok om 09:45 vanaf Schiphol, wat betekende dat we om 04:30 van huis moesten vertrekken om op tijd in te kunnen checken. Het uitzwaai comite bestaande uit oom Paul, tante Wilma en Marieke had het uitzwaaien goed onder de knie en zelfs achter de douane gingen de handjes nog steeds zwaaiend de lucht in. Daar had Willem nog wat van kunnen leren op zijn eerste koningsdag.
Via Frankfurt kwamen we na een vlucht van ongeveer 11 uur aan in Hanoi, en het eerste wat we van Vietnam merkten was de sauna waar we in terecht zijn gekomen, en dat om 7 uur 's ochtends. Voordat we bij het Visum on arrival kantoortje aankwamen (2 minuten lopen vanuit het Vliegtuig) waren alle kleren al klam. Na gepind te hebben achter de douane kregen we enkel flappen van een half miljoen Dong uit de muur, en gezien de bus die we wilden slechts 6.000 Dong kost, zijn we maar snel op het vliegveld een colaatje gaan kopen om wat kleingeld te krijgen. De winkeljuffrouw moest haar buurvrouw in een ander winkeltje er bij roepen, die op haar beurt haar prive geld tevoorschijn moest toveren om uberhaupt te kunnen wisselen. We vonden het wel een leuk begin :)
Buslijn 7 zou ons naar het centrum van Hanoi brengen waar we op zoek wilden gaan naar een hostel. Echter bij het eindpunt aangekomen was nergens een hostel te bekennen, laat staan een enkele andere westerling of iemand die uberhaupt 1 woord Engels kon spreken. Uiteindelijk kon een Vietnamees ons vertellen dat het centrum die we op de kaart aanwezen fal away, fal away was. Dus wij op zoek naar een taxi zonder een flauwbenul te hebben van wat zo'n ding hier kost. 10.000-50.000 Dong bieden was blijkbaar te weinig en daar werd door de eerste 5 taxi's niet eens op ingegaan. Voor 100.000 Dong (3.5 euro) en een taxirit van een minuut of 20, stonden we gelukkig wel in het Oude Kwartier (het toeristische centrum) van Hanoi. Kapot van de nacht in het vliegtuig zijn we bij het eerste de beste hostel naar binnen gelopen en voor een kleine 5 euro p.p hebben we onze eerste overnachtingsplaats bereikt. Voordat we het bed indoken om bij te slapen hebben we nog snel even de omgeving verkend. Het verkeer in Vietnam is een chaos, iedereen doet maar wat, kijkt niet achterom en stopt nergens voor. Stoplichten lijken er (zeker in het centrum) voor de sier te staan, en zebrapaden hebben evenmin een functie. Na te kijken hoe de lokale bevolking oversteekt blijkt dat je maar gewoon moet lopen en dat het verkeer zich om je heen verplaatst. De eerste 10 keer blijft het eng, maar het werkt wonderbaarlijk nog uitstekend ook. Het sociale leven vindt hier vooral op straat plaats, wat de straten gezellig druk houdt tot ongeveer middernacht.
De volgende dag werden we door gids Janna een beetje wegwijs gemaakt. We zijn de dag begonnen bij het Vietnamese History Museum, welke echt het saaiste museum bleek te zijn, die we ooit hebben bezocht. Maar, ze hadden lekker zittende banken, dus we hebben even lekker bijgekletst! Als lunch zijn we ergens gaan zitten waar je zelf loempiaatjes mag vouwen: Dit blijkt nog niet zo makkelijk te zijn als het eruit ziet. Met een colaatje om het een en ander weg te spoelen, was het best te doen. Vervolgens hebben we de rust opgezocht op het duurste dakterras van Hanoi! Het was zeer de moeite waard! In de avond zijn we naar het Waterpuppet theater gegaan, waar een voorstelling werd gegeven van poppen die verschillende mythes naspeelden in het water. Het schouwspel werd ondersteund door een 'orkest'. Dit was ook weer zeer de moeite waard! We hebben ervan genoten. De buikjes begonnen echter nog een klein beetje te rammelen, waardoor we op de nachtmarkt nog even snel een platgedrukte oliebol (zo proefde het) hebben gehaald. Janna hebben we uitgezwaaid op haar scooter (ze is al een echte local geworden) en zo hebben we deze bijzonder leuke dag afgesloten!
De bijzonderste attractie die we bezocht hebben in Hanoi is zonder meer het Ho Chi Minh mausuleum. Ho Chi Minh, de held van Noord-Vietnam, die in zo ongeveer elk huis aan de muur hangt, is hier na zijn overlijden (tegen zijn wil in, hij wilde gecremeerd worden) opgebaard en is onder zeer strenge begeleiding te bezichtigen. Voorop lopend in een lange rij over de rode loper (we voelden ons hoog bezoek) werden we door diverse wachten, langzaam door het mausuleum geleid om de "held" te kunnen bekijken.
Na 4 dagen Hanoi zijn we in een slaapbus vertrokken naar Sa Pa, een dorp in het noord-westen van Vietnam, bekend om zijn lokale minderheidsbevolkingen, mooie natuur en de Fanxipan (de hoogste berg van zuid-oost Azie met 3143m). De reis hier naar toe duurde ruim 12 uur, waar de afstandhemelsbreed nog geen 250km is. Dat vonden we zelf frappant, maar na door elke hobbel en gat in de weg te zijn wakkergeschud in een slaapbus die gebouwd is op Vietnamezen van 1.60m, wisten we genoeg. In Sapa aangekomen werden we direct bij het verlaten van de bus opgewacht door een meute Vietnamezen die ons een hotel wilden aanbieden of een toer naar een dorpje. Dit laatste zijn we op ingegaan, nadat we verscheidene toeristenbureaus voor de goedkoopste prijs hebben gecheckt. De volgende ochtend werden we om 10:00 uur opgehaald door Dohm, die ons meenam voor een pittige tocht naar haar dorp. De uitzichten onderweg waren fantastisch, en zeer de moeite waard. In haar dorp aangekomen hebben we met de familie meegegeten en haar tuin met alle dieren bekeken. De familie heeft zo'n 15 kippen, 12 varkens, 8 eenden, een hond, een kat, een vogel en een bijenkorf. Bij de lunch kwam al snel "Happy water" tevoorschijn, lokaal gebrouwen rijstwijn, die door de familie zelf in record tempo soldaat werd gemaakt. Nadat het happy water weggetikt was moest de hele familie helpen met biggen vangen. Een goede combinatie. Wc's hebben ze niet in het dorp en voor een boodschap mochten we dan ook gebruik maken van een hoek in de tuin. De nacht hebben we doorgebracht op een paar houten planken belegd met wat dekens. Afgezien van een snurkende dronken local, en de hevigste onweersbui die we in ons leven hebben meegemaakt (die tot enige lekkage in onze slaapcabine leidde) hebben we aardig geslapen. 's Ochtends werd er een heerlijk ontbijt voor ons klaargemaakt van loempia's en omelet en mochten we de zware tocht de andere kant op maken, terug naar Sa Pa.
Daar zijn we nu voor onze laatste avond. Morgen gaan we op een brommer de watervallen in de omgeving bekijken en gaan we aan het eind van de middag met de slaapbus naar Ha Long City, waar we erg naar uitkijken!
Groetjes!
Via Frankfurt kwamen we na een vlucht van ongeveer 11 uur aan in Hanoi, en het eerste wat we van Vietnam merkten was de sauna waar we in terecht zijn gekomen, en dat om 7 uur 's ochtends. Voordat we bij het Visum on arrival kantoortje aankwamen (2 minuten lopen vanuit het Vliegtuig) waren alle kleren al klam. Na gepind te hebben achter de douane kregen we enkel flappen van een half miljoen Dong uit de muur, en gezien de bus die we wilden slechts 6.000 Dong kost, zijn we maar snel op het vliegveld een colaatje gaan kopen om wat kleingeld te krijgen. De winkeljuffrouw moest haar buurvrouw in een ander winkeltje er bij roepen, die op haar beurt haar prive geld tevoorschijn moest toveren om uberhaupt te kunnen wisselen. We vonden het wel een leuk begin :)
Buslijn 7 zou ons naar het centrum van Hanoi brengen waar we op zoek wilden gaan naar een hostel. Echter bij het eindpunt aangekomen was nergens een hostel te bekennen, laat staan een enkele andere westerling of iemand die uberhaupt 1 woord Engels kon spreken. Uiteindelijk kon een Vietnamees ons vertellen dat het centrum die we op de kaart aanwezen fal away, fal away was. Dus wij op zoek naar een taxi zonder een flauwbenul te hebben van wat zo'n ding hier kost. 10.000-50.000 Dong bieden was blijkbaar te weinig en daar werd door de eerste 5 taxi's niet eens op ingegaan. Voor 100.000 Dong (3.5 euro) en een taxirit van een minuut of 20, stonden we gelukkig wel in het Oude Kwartier (het toeristische centrum) van Hanoi. Kapot van de nacht in het vliegtuig zijn we bij het eerste de beste hostel naar binnen gelopen en voor een kleine 5 euro p.p hebben we onze eerste overnachtingsplaats bereikt. Voordat we het bed indoken om bij te slapen hebben we nog snel even de omgeving verkend. Het verkeer in Vietnam is een chaos, iedereen doet maar wat, kijkt niet achterom en stopt nergens voor. Stoplichten lijken er (zeker in het centrum) voor de sier te staan, en zebrapaden hebben evenmin een functie. Na te kijken hoe de lokale bevolking oversteekt blijkt dat je maar gewoon moet lopen en dat het verkeer zich om je heen verplaatst. De eerste 10 keer blijft het eng, maar het werkt wonderbaarlijk nog uitstekend ook. Het sociale leven vindt hier vooral op straat plaats, wat de straten gezellig druk houdt tot ongeveer middernacht.
De volgende dag werden we door gids Janna een beetje wegwijs gemaakt. We zijn de dag begonnen bij het Vietnamese History Museum, welke echt het saaiste museum bleek te zijn, die we ooit hebben bezocht. Maar, ze hadden lekker zittende banken, dus we hebben even lekker bijgekletst! Als lunch zijn we ergens gaan zitten waar je zelf loempiaatjes mag vouwen: Dit blijkt nog niet zo makkelijk te zijn als het eruit ziet. Met een colaatje om het een en ander weg te spoelen, was het best te doen. Vervolgens hebben we de rust opgezocht op het duurste dakterras van Hanoi! Het was zeer de moeite waard! In de avond zijn we naar het Waterpuppet theater gegaan, waar een voorstelling werd gegeven van poppen die verschillende mythes naspeelden in het water. Het schouwspel werd ondersteund door een 'orkest'. Dit was ook weer zeer de moeite waard! We hebben ervan genoten. De buikjes begonnen echter nog een klein beetje te rammelen, waardoor we op de nachtmarkt nog even snel een platgedrukte oliebol (zo proefde het) hebben gehaald. Janna hebben we uitgezwaaid op haar scooter (ze is al een echte local geworden) en zo hebben we deze bijzonder leuke dag afgesloten!
De bijzonderste attractie die we bezocht hebben in Hanoi is zonder meer het Ho Chi Minh mausuleum. Ho Chi Minh, de held van Noord-Vietnam, die in zo ongeveer elk huis aan de muur hangt, is hier na zijn overlijden (tegen zijn wil in, hij wilde gecremeerd worden) opgebaard en is onder zeer strenge begeleiding te bezichtigen. Voorop lopend in een lange rij over de rode loper (we voelden ons hoog bezoek) werden we door diverse wachten, langzaam door het mausuleum geleid om de "held" te kunnen bekijken.
Na 4 dagen Hanoi zijn we in een slaapbus vertrokken naar Sa Pa, een dorp in het noord-westen van Vietnam, bekend om zijn lokale minderheidsbevolkingen, mooie natuur en de Fanxipan (de hoogste berg van zuid-oost Azie met 3143m). De reis hier naar toe duurde ruim 12 uur, waar de afstandhemelsbreed nog geen 250km is. Dat vonden we zelf frappant, maar na door elke hobbel en gat in de weg te zijn wakkergeschud in een slaapbus die gebouwd is op Vietnamezen van 1.60m, wisten we genoeg. In Sapa aangekomen werden we direct bij het verlaten van de bus opgewacht door een meute Vietnamezen die ons een hotel wilden aanbieden of een toer naar een dorpje. Dit laatste zijn we op ingegaan, nadat we verscheidene toeristenbureaus voor de goedkoopste prijs hebben gecheckt. De volgende ochtend werden we om 10:00 uur opgehaald door Dohm, die ons meenam voor een pittige tocht naar haar dorp. De uitzichten onderweg waren fantastisch, en zeer de moeite waard. In haar dorp aangekomen hebben we met de familie meegegeten en haar tuin met alle dieren bekeken. De familie heeft zo'n 15 kippen, 12 varkens, 8 eenden, een hond, een kat, een vogel en een bijenkorf. Bij de lunch kwam al snel "Happy water" tevoorschijn, lokaal gebrouwen rijstwijn, die door de familie zelf in record tempo soldaat werd gemaakt. Nadat het happy water weggetikt was moest de hele familie helpen met biggen vangen. Een goede combinatie. Wc's hebben ze niet in het dorp en voor een boodschap mochten we dan ook gebruik maken van een hoek in de tuin. De nacht hebben we doorgebracht op een paar houten planken belegd met wat dekens. Afgezien van een snurkende dronken local, en de hevigste onweersbui die we in ons leven hebben meegemaakt (die tot enige lekkage in onze slaapcabine leidde) hebben we aardig geslapen. 's Ochtends werd er een heerlijk ontbijt voor ons klaargemaakt van loempia's en omelet en mochten we de zware tocht de andere kant op maken, terug naar Sa Pa.
Daar zijn we nu voor onze laatste avond. Morgen gaan we op een brommer de watervallen in de omgeving bekijken en gaan we aan het eind van de middag met de slaapbus naar Ha Long City, waar we erg naar uitkijken!
Groetjes!
-
26 April 2014 - 18:39
Anneleen:
Dag David en Ilse
Leuk verslag van jullie reis en belevenissen. Jullie hebben je er gelijk goed ingestort. Ik begrijp dat jullie er bekenden hebben ontmoet die jullie konden gidsen? Veel plezier verder. -
26 April 2014 - 19:13
Paul:
Ik dacht dat jullie het rustig aan gingen doen? In dit tempo loop je de chinezen, japanners en amerikanen op europatoer nog voorbij. Ik heb vandaag koningsdag gevierd. Nu is de tuin weer netjes. Mooie fotos van de rijstvelden en de buffel. Kon je ho chi min nog zien? -
26 April 2014 - 20:19
Marga:
Hoi, Ilse en David
Leuk verslag hoor!!!
Nog maar net een week weg en al mooie dingen gezien
De foto,s zijn ook erg mooi.
Geniet maar lekker !! van jullie reis Tot schrijfs !!!!!!!!!!!!!!!!!
Kus Marga -
26 April 2014 - 23:29
Wilma:
Dag David en Ilse,
Het klinkt allemaal goed. Dat is leuk.
De foto met de buffel is inderdaad erg mooi.
En jullie zijn zeker niet de kleinste aldaar.
Wat ik mis helaas is de Groningse vlag. Jammer!
Tot later,
-
27 April 2014 - 12:34
Wim:
Gelijk goed begonnen lees ik. Klinkt allemaal spannend. Jullie zullen door jullie lengte zeker opvallen in de menigte. Ren hele fijne tijd toegewenst! -
27 April 2014 - 19:26
Nick:
leuk ja, . tofff leuk om te horen, grtz -
28 April 2014 - 08:39
Diederik:
Bizarre belevenis in en rond het mausoleum. De foto met de buffel is prachtig! Ook ik heb - net als Paul - Koningsdag gevierd. Gelukkig heb ik geen tuin, dus ik mocht gewoon de stad in. -
03 Mei 2014 - 17:06
David:
Bedankt boot alle reacties, vinden we erg leuk om te lezen.
@Anneleen: Janna is een vriendin van Ilse, en zit voor haar stage in Hanoi. Die kon ons dus een
beetje inleiden op de stad.
@Paul: Ho Chi Minh ligt inderdaad openlijk opgebaard, onder zeer strenge beveiliging, in het mausuleum.
@Wilma: Mijn excuses, ik zal het pronkjewail wat vaker in beeld brengen vanaf nu. -
04 Mei 2014 - 10:43
Els De Vries:
hoi, wat een leuk verslag. Kleurige foto,s in Sapa. Nu halong bay begrijp ik. Geweldig. Geniet ervan. Kano varen is een aanrader! Heel veel plezier en ik zie uit naar volgende verhalen en foto's.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
